رابطه خودسازی و انجام وظایف اجتماعی از منظر قرآن کریم

چنان که از بررسی آیات کریمه قرآنی بدست می آید مکتب حیات بخش اسلام سعادت فرد و جامعه را از هم جدا نمی داند و در همین راستا دگرسازی با خودسازی نیز از چنین پیوندی برخوردار می باشد. از یک مکتب جامع انتظار می رود که تلاش های فرد را درعرصه حیات فردی و جمعی هماهنگ سازد در همین راستا این پرسش جدی مطرح می شود که قرآن کریم در این زمینه چه رهنمودهایی ارائه داده است؟ پژوهش حاضر به منظور بررسی دیدگاه قرآن کریم درباره چگونگی رابطه تربیت فردی با وظایف اجتماعی و نحوه تأثیر هر یک بر دیگری سامان یافته است و نشان می دهد که از نگاه قرآن، نه تنها تزکیه نفس آدمیان را برای انجام بهتر مسئولیت های اجتماعی آماده می سازد که خدمت رسانی و انجام وظایف اجتماعی توسط آنان؛ نیز تأثیر بسیاری در پرورش و تعالی افراد دارد، از این رو طبق آموزه قرآنی، هم مفاهیم تربیت فردی، سعادت جامعه را تضمین می کند و هم وظایف اجتماعی به گونه ای طراحی شده است که در نهایت، عامل تربیت صحیح افراد و رشد و کمال انسانی آنها باشد.